Updeet

Lieve lezertjes,

Het is alweer een tijdje geleden dat we een verslagje hebben geschreven, maar nu is het mijn (Jp's) beurt om jullie up to deet te houden.

De afgelopen 1.5 week hebben we erg veel gedaan en meegemaakt, vooral ten opzichte van de week daarvoor, die in het teken stond van genieten en ontspannen. We hebben onder andere de lokale markt (Kibuye) bezocht, en zijn ook naar het Amerikaanse project Agape gegaan om na te gaan hoe het vergaan is met drie jongetjes die Sarah en Bente daar drie jaar geleden hebben afgezet (omdat het toen zo slecht ging met het Pandipieri-project). We werden hartelijk ontvangen in het (zeer luxe) complex, waar ze van alle (600!) kids die al zijn gerehabiliteerd een bestand bijhouden. De jongens waren dus vrij snel opgespoord; het bleek hen goed te vergaan. Althans, van twee van de jongens wisten ze het zeker (ze gaan op bezoek bij de families om een oogje in het zeil te houden), maar de derde was een overheidszaak, dus daar wisten ze niet zo veel vanaf.
Verder zijn we op het dovenschooltje van Daisy geweest, ons dove buurmeisje. We hadden haar beloofd om eens 's ochtends met haar mee te lopen (wat een modderpoel!). De lerares bleek een zeer betrokken, lieve vrouw te zijn die het beste met alle kinderen daar voorheeft, in tegenstelling tot de meeste ouders van de kinderen. We werden aan alle klasjes voorgesteld, al heeft de hele school slechts 24 leerlingen, dus dat was gauw gebeurd. We zagen op het schoolbord dat ze een groot gebrek aan potloden hadden, dus na ons bezoek is Jp naar de supermarkt gegaan om een stapel potloden voor ze te kopen. Die dag gingen we niet meer terug, omdat we de betaling moesten regelen met het project waar we slapen, maar de volgende ochtend zijn we teruggegaan naar het schooltje, bewapend met de potloden, een boekje met gebarentaal-lessen voor kinderen, een zak ballonnen en een stapel kaartjes die veranderen als je ze beweegt. Het had die (dinsdag op woensdag)nacht zeer hard geregend, dus de modderpoel was nu veranderd in een modderstroom met af en toe wat uitstekende stenen om op te lopen: we zaten helemaal onder de modder, en sarah is halverwege afgehaakt omdat haar slippers kapot gingen in de plakkerige zooi. Toen ik aankwam bij het dovenschooltje was de lerares blij verrast met de meegebrachte spulletjes, en zoals een goede lerares betaamt gebruikte zij de ballonnen en kaartjes meteen als lesmateriaal: ze vroeg de kinderen welke kleur ballon zij wilden (in gebarentaal natuurlijk) en nadat ze een ballon kregen en het 'dank u wel'-gebaar toonden, kregen ze ook een bewegend kaartje. De lerares was vrij hard, want als ze niet bedankten nam ze direct de spullen weer in (we try to teach them manners too), maar uiteindelijk waren alle kindjes ontzettend blij. Het boekje met gebarentaal hadden we in eerste instantie voor onszelf en de vrijwilligers gekocht, maar de lerares vroeg of Daisy het boekje op school mag gebruiken, omdat ze wat achter ligt. We maken dus kopietjes voor ons, en geven het boek binnenkort aan de school. Het verzoek dat daarna kwam was echter hetgeen wat ze het liefste van ons had, namelijk of wij aan Daisy's moeder wilden vragen of ze haar vanuit thuis positiever wilden behandelen, haar het idee konden geven dat ze capabel was en een sterk mens. Dit gebeurt namelijk nu niet, en zoals de leraar zei: 'how can we help her grow if she doesn't have a fundament, a base from home, to build on'. Omdat we haar moeder niet zo goed kennen om haar op zoiets te wijzen, hebben wij de sponsoren van Daisy (Sarah en Margriet, die haar school betalen) hierover ingelicht, laten we dus het beste hopen...
Op woensdag zijn we gaan vissen met de kinderen van Pandipieri, iets wat de meesten nog nooit hadden gedaan en waar ze zeer naar uitkeken (ze gaan niet zo vaak buiten het complex, alleen om te voetballen op donderdag). In een lange stoet, die steeds groter werd omdat kids van de straat aansloten, liepen we naar Hippo Point, waar alle kids eerst aan de slag gingen met het slopen van bomen voor een stok om als hengel te gebruiken. Vervolgens kregen ze allemaal een stuk lijn en een haakje, en natuurlijk hulp bij het knutselen van een hengel als ze dit niet konden. Na het zoeken van aas konden ze eindelijk beginnen, maar de tijd was al bijna om. Er was er maar een die twee visjes gevangen had (een visserszoon), maar vanwege het grote enthousiasme gaan we vanaf nu elke week met ze vissen. De stoet liep vermoeid maar gelukkig terug naar de compound, en de straatkids die een hengel hadden gekregen gaven deze mee aan het project (ze mogen elke week mee, al houdt het project de spullen liever zelf in bewaring).
De donderdag erop hebben we niet zo veel gedaan, we hebben afgesproken met de safari-gids om de betaling te regelen en het plan van aanpak aan te horen. De dag erna vertrokken we al vroeg richting het Masai Mara National Park, dus we zijn vroeg gaan slapen die donderdag. Vrijdag was D-day! We stonden rond 6 op, om onze spullen bijeen te schrapen en wat inkopen te doen voor het weekend. Om half 8 zaten we met een groep van 6 (5 Nederlanders, allemaal van ons complex behalve Lotte, een vriendin van Sarah die hier onderzoek doet naar herbruikbaar maandverband, en een Chinees-Amerikaans meisje) in het safari busje voor de lange trip richting het Masai-dorp. De trip duurde een uur of acht, dus toen we vermoeid aankwamen in ons hostel waren we ontzettend blij met een verwarmd tijgerbalsem-handdoekje en een glaasje koud vruchtensap. We kregen de optie om het Masai-dorp te bezoeken (zwaar touristisch natuurlijk, dus moesten we wel..) en na een welkomstdans met hoge sprongen mochten we het dorp, dat omringd was door scherpe takken om wilde beesten buiten te houden, binnen. We kregen een kijkje in de huisjes, gemaakt van koeienstront en hout, en kregen een lesje vuur maken (ik mocht zelfs een sigaret aansteken met het vuurtje dat ze met twee stukjes hout hebben gemaakt) en een dans door de vrouwen (waar Sarah en de anderen volkomen op zaten te wachten, en waar ze met vurig enthousiasme aan deelnamen; jullie zullen de foto's wel zien).Op het eind moesten we natuurlijk langs het marktje, waar Jp na veel wikken, wegen en weglopen een prachtige doek heeft gekocht. We dronken nog een biertje, en gingen na een warme(!!!) douche in ons lekkere bedje liggen, verwarmd door een kruik die onze gastheren ons hadden gebracht; heerlijk. De volgende ochtend mochten we het park in, na een hoop (typisch Afrikaans) gezeur om onze studentenkorting en onze bewijzen van studentschap. Ik kan proberen om die dag te beschrijven, maar ik vrees dat me dat niet gaat lukken. Jullie zullen moeten wachten op de (600) foto's die we (Jp) gemaakt hebben, en voor nu zullen jullie het moeten doen met de volgende omschrijving: het Masai Mara National Park is een Magische plek, we zagen (seksende) leeuwen, olifanten, buffels, giraffes, antilopes, cheetah's, alligators, etc etc.. Van de Big 5 (neushoorn, luipaard, olifant, buffel en leeuw) zagen we er 3, de neushoorns en luipaarden hadden zich te goed verstopt. Maar desondanks was het een prachtige, onbeschrijfelijke ervaring die we nooit zullen vergeten, met name dankzij onze geweldige gids Raphael. De dag erna (zondag) zijn we wederom om zes uur opgestaan, we hadden namelijk na de safari aan onze (Masai)gastheren gevraagd om een paar verhalen die van generatie op generatie werden overgedragen, maar we bleken ook voor een paar euro met hen een natuurwandeling te kunnen maken bij zonsopkomst. Zoiets lieten we natuurlijk niet aan ons voorbij gaan, dus met slaperige oogjes vertrokken we richting de top van een heuvel, beschermd door de twee Masai-jongens met pijl en boog, stenen gooiend in de struiken om eventuele gevaarlijke dieren af te schrikken. We kregen een schitterend uitzicht te zien, en sommigen van ons werden zelf een beetje schrikkerig van de bergen (verse) olifantenpoep die we veelvuldig moesten omzeilen, en door het geluid van een zeer nabije briesende buffel (overigens een van de meest dodelijke dieren ter wereld, omdat ze geen territorium hebben en je ze overal tegen kan komen, en omdat ze zonder waarschuwing mensen graag op hun grote hoorns spiezen). Verder kregen we een lesje in de fauna van hun land (Masai geloven oorspronkelijk niet in god, maar de natuur), en over het gebruik van alle bomen en planten, zoals aloe vera, een tandenborstelboom, verfplanten en masai-deodorant. Ook mochten we proberen te schieten met hun boog (nadruk op proberen) en werden we langs een plek geleid waar een paar jaar geleden een domme student-tourist was vermoord door een olifant die dichtbij het dorp kwam; de arme jongen wilde zo graag close-up foto's maken dat hij in zijn eentje op pad ging, en tussen moeder en kind inkwam, iets wat je NIET moet proberen bij een olifant). We begonnen na de wandeling moe maar voldaan aan de terugreis en namen bij aankomst onze gids mee uiteten als afsluiting van het geweldige weekend.
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen en een bril gekocht voor Anas, ons gastgezin-zusje die deze week haar examens heeft, maar een kapotte bril (met plus 3.75 niet bepaald een fijne omstandigheid). We moeten een paar daagjes wachten tot de bril klaar is, maar ze was ontzettend blij (met dank aan alle sponsoren thuis!).

We gaan vanmiddag een paar lokale marktjes bezoeken en ontspannen, we houden jullie binnenkort weer op de hoogte van ons avontuur!

XxxxX Jp en Sarah